Dag 2

Op die dag was ik comfortabeler dan de eerste keer want ik kende nu de weg naar mijn stageplaats met het openbaar vervoer. Tijdens mijn eerste dag, heeft Sofie al gezegd dat ik haar een berichtje moest sturen als ik bij de bushalte was. Ze bood aan me op te halen zodat ik niet naar haar huis hoefde te wandelen.

Om half elf was ik al bij de bushalte. Het was echt mooi weer dus ik bedacht dat ik misschien gewoon kon wandelen, maar ik herinnerde me wat Sofie zei dus stuurde ik haar een bericht dat ik er al was. Toen ik klaar was met het versturen van het bericht was ik erg geschrokken toen ik Sofie voorbij zag rijden. Ze wuifde naar me en ik wuifde ook terug, maar ik was nog steeds compleet geschokt. Ik stapte in haar auto en groette haar. Ze zei dat ze boodschappen moest doen en toen realiseerde ik me dat het gewoon toeval was. Ze is geen racewagenchauffeur of een heks dan.

Toen we bij haar huis aankwamen, begroette Toby ons meteen. Hij is echt een lieve hond. En toen was het tijd om te werken. Sofie maakte een to do lijst en ik begon meteen met ontwerpen. Het was het maken van Instagram verhalen voor een andere klant van haar. Daardoor heb ik wat Antwerps dialect kunnen leren zoals: aggetmorwet, oekanda, sloppel, deeskannani, masjoefel en meer. Er waren een paar "woorden" die ik al kende en er waren er ook een paar nieuwe woorden die ik kon begrijpen.

We aten onze lunch in haar achtertuin omdat het mooi weer was en Toby was daar ook. Ik maakte de dag ervoor een "sushi burrito" zodat ik het als lunch kon eten. Ze heeft ook Chinees gegeten. Wat een toeval? We eten allebei aziatisch geïnspireerd eten. En daarna spraken we over veel dingen, vooral hoe ik mijn man ontmoette.

In de namiddag maakte ik een paar ontwerpen. Om 17 uur zijn we naar de dansstudio vertrokken. De meisjes waren nog steeds hun dans aan het oefenen toen we aankwamen. Na hun oefening hadden ze een kleine pauze. Wat ze deden was echt leuk. Ze namen allemaal koptelefoons en verzamelden in het midden van de dansvloer. Ik kreeg er ook één zodat ik kon luisteren naar wat ze aan het luisteren waren. Het was het verhaal van Aladdin en ik vond het echt geweldig. En wanneer het tijd was voor de dans, zat ik naast Sofie en filmde het met mijn telefoon. Ik herinnerde me de twee meisjes die ik verzorgde toen ik een au pair was. Ik mis ze en ik wil ze echt snel weer bezoeken.

Volg, bekijk en stem in de verhalen op de Instagram-pagina van @cdkn_with_friends.

En als je het toonmoment van de meisjes wilt zien, ga dan naar de Facebook-pagina van @DansstudioPetitPlie.